Tasavvurlarımın müşahhas mânilerce çiğnenmedikleri bir başka hayat… dallardaki kiraz çiçeklerinden yayılan burcu kokusuyla hür, serazat… bir bambaşka hayat… tarafından sevildiğim, böylece yalnızlık çığının altında soluksuz kalmadığım. Ruhumu yaralayan düşlerim var… serde gençlik, gençlikte hiç koklayamadığım birine özlem var: ne olur… bir yeni hayat ki koklayabildiğim, bir yeni hayat ki İstanbul’da.
Bir yanıt yazın